De boekenkast van mijn vader werd afgesloten met twee grote glazen schuifdeuren. Ze rolden gemakkelijk heen en weer. Op de bovenste plank stond een hele rij boeken van Upton Sinclair. Ik zag mijn vader zelden lezen. ‘Ik heb er geen tijd voor.’, zei hij. Ik vond het indrukwekkend als je zo veel boeken van één schrijver had. Ik probeerde er één te lezen, maar het ging over oorlog en dat interesseerde me niet. In de kast stond ook Sinuhe, een boek dat mijn vader uit mijn handen trok. Dat mocht ik niet lezen. Ik kreeg geen antwoord op mijn vraag waarom niet. Toen ik het stiekem toch las, begreep ik het. De hoofdpersoon, een Egyptische arts, had allerlei liefdesaffaires. 

Van zijn vriend kreeg mijn vader voor zijn verjaardag De koperen tuin van Simon Vestdijk. De Big, mijn leraar Nederlands in de eerste en tweede klas van de HBS, had het nooit over Vestdijk gehad, maar ik wist dat hij een belangrijke schrijver was. Ik zag tot mijn verbazing dat het in de kast verdween zonder dat mijn vader het las. Ik vroeg mijn moeder of zij het ging lezen, maar ze antwoordde dat zij niet van zulke boeken hield. Ik vroeg mijn vader waarom hij het niet las.

‘Ik ben er in begonnen, maar het boeit me niet.’

Ik vroeg of ik het mocht lezen.

‘Waarom zou je? Het is veel te moeilijk, maar ga je gang.’

Na het eerste hoofdstuk begreep ik wat mijn vader bedoelde, maar ik wilde doorlezen. Toen ik Trix eenmaal had ontmoet, ging het vanzelf. Ik werd verliefd op haar en wond me op over Nols burgerlijke redelijkheid. Haar dood raakte me meer dan die van mijn neefje of klasgenoot.  

Mijn vader verbaasde zich erover dat ik het boek zo snel uithad. Hij probeerde het zelf nog eens, maar ik zag hoe hij het zuchtend terugzette. ‘Hoe is het mogelijk’, dacht ik,  ‘dat hij een boek dat zo’n indruk op me maakt, niet kan lezen?’  Ik kon met hem niet over Nol  praten en wat erger was: niet over Trix. Wie was mijn vader, wat voelde hij?

Niet veel later kreeg ik op mijn verjaardag van mijn a.s. schoonmoeder bij elke verjaardag een deel van de Anton Wachter-reeks, op instigatie van mijn geliefde. Alle delen heb ik twee of drie keer gelezen. Zelf kocht ik ook de andere boeken van Vestdijk: de essays, de verzamelde gedichten, bloemlezingen van de meester zelf.

De koperen tuin bleef favoriet. Weer later heb ik de roman geanalyseerd tijdens mijn studie Nederlands.