‘Aan zee is de hemel rond
en sta ik in het middelpunt’
zegt het meisje verbaasd lachend
om het ongeloof in de klas.
‘Ik zie de zon langs de koepel
dalen tot in het water
en dan zie ik de maan.
Hoe groot? Zo!’ en zij geeft
de maat van een voetbal.
Hadden de kinderen, hadden de kinderen gerimpelde velletjes?
Ja en ze kwamen net uit de sloot, laarzen vol water.
Ze hadden kikkers gekust, maar die sprongen van hun hand.
Het haar van de oudste leek op mergpijpjes zonder bakkersroom
maar dat gaf niet, ze stond in de sloot te vissen als een reiger
schuin voorover gebogen en plotseling haar felle hand
in het water, beet! Prooi naar de mond, niet om te happen.
Wel spitste ze haar lippen tot net op het natte snoetje.
Even wachten en daar ging hij met een bange sprong.
Nu is ze helemaal schoon en rimpelig warm.
Ze is de kikkers vergeten, verlangt naar het sprookjesboek.
We hebben een slootmeermin
maar ze heeft twee staarten
aan haar hoofd. Ze vouwt
haar benen met laarzen op
in de blauwe schelp
drijvend op het donkere water.
De jonge schoonheid beweegt
haar schelp voort
met twee stokken in haar handen.
Kleine slootvenus, gekleed
voor de winter, omdat in de zomer
de sloot droog staat. Daar gaat ze
onder de brug: even onzichtbaar.
Uitzicht op een kinderwagen
tussen de coulissen en de lijst
vóór het witte doek met de lijn
omhoog – of in negatief…
De witte kinderwagen, glanzend
voor het zwarte doek, rijdend
op licht naar de duisternis
waarna het doek sluit.
In de nok van het huis
aan de hijsbalk de schommel.
Hier zweefde het bed en de tafel
de piano omhoog en omlaag.
*
Waar is mijn geliefde
tussen de bomen in het groen?
Gegaan of gesprongen
waar is zij naar toe?
*
Doodsschommel boven het water
verloren het kind in zijn spel.
Boogbrug in de stilte
hoog boven de stroom.
Fluisterende vrouwen
kijk, daar loopt-ie
beelden schieten langs
mythologische paarden.
Ontleende emoties
daar houdt hij niet van
ik zie hem lachen
blij met een vondst.
Tas op de rug
zo loopt hij over straat
andere mensen ook
over straat ja over straat.
Bedelaars met tassen
alles mee, kammetje
brood, praktische dingen
of wat ze leuk vinden.
Ze lopen met hun ziel
op de rug, gebukt
meezeulen, maar
vrij in de ruimte.
